Mogły istnieć także inne rodzaje sukienek fartuchowych, często opisywane przez innych badaczy (np.: suknie na szelkach z bocznymi klinami, zszyte również z przodu - typ duński), lecz jedno jest pewne, muszą się one pokrywać z wizerunkami figurek Walkirii (jedno z podstawowych wiarygodnych źródeł naszej wiedzy na temat kobiecych strojów) - czyli nie może być mowy o dwóch prostokątach materiału zawieszonych na szelkach i nie zszytych po bokach (co się niestety często zdarza), bo wtedy mówimy o jednym z elementów stroju z Rusi Kijowskiej (patrz: zapona), a nie o odtwarzaniu stroju wikińskiego z terenów Skandynawii!

Płaszcz

Jako kolejną warstwę odzieży po fartuchu noszono płaszcz. Miał on rękawy, lecz w przeciwieństwie do płaszczy znalezionych w grobach mężczyzn płaszcz damski nie był zapinany na guziki. Zamiast tego, był on spinany pojedynczą broszą, typem "koniczynki" lub "dużego koła". Płaszcz ten wykonany był prawdopodobnie z jedwabiu lub wełny tweed'owej.

Obserwując sposoby zdobienia innych elementów garderoby możemy założyć, że płaszcze również były obszyte tkanymi taśmami.

Opończa

Strój nie byłby kompletny bez opończy, co widzimy na wielu srebrnych miniaturach. Peleryny te były szyte z wełny lub jedwabiu, czasami obszyte na brzegach futrem. Zapinano je tuż pod szyją przy pomocy różnych rodzajów brosz.

Paski

Kobiety z Birki nie były chowane przepasane, i jest to dowód na ich arystokratyczne pochodzenie, gdyż pokazuje, że miały one służbę do prac domowych. (Chodzi o to, że luźny fartuch i wiszące łańcuszki przeszkadzałyby w wykonywaniu prac wokół domu. Brak paska oznaczał osobę bogatą na tyle, że stać ją było na niewolników do wykonywania wszystkich prac i nie musiała sama zebrać sukien paskiem, aby jej w tych pracach nie przeszkadzały.) Można to zinterpretować jako zwyczaj pogrzebowy dla oznaczenia w następnym życiu statusu społecznego danej niewiasty; podobnie, jak mężczyzn grzebano z mieczem u boku, gdyż oznaczał on wojownika, a tylko wojownicy mogli się dostać do Walhalli.