a rubachę można było założyć trzy rodzaje strojów (do wyboru):
Nawiersznik - była to koszula-suknia, krótsza od rubachy mniej więcej do pół łydki, lekko dopasowana w talii i rozszerzająca się ku dołowi, z rozszerzającymi się rękawami sięgającymi łokci. Sukni tej nie zbierano paskiem.

obiety zamężne nosiły spódnicę o nazwie panova, która składała się z trzech prostokątnych kawałków tkaniny, (zazwyczaj o geometrycznych wzorach), przymocowanych do utkanego wełnianego lub skórzanego (szer. ok. 2,5 cm) paska i ułożonych jednym z rozcięć na przodzie. Spódnica ta pochodzi od stepowych ludów nomadycznych. Panova była zazwyczaj krótsza niż rubacha, sięgając połowy łydki. Wykonywano ją z lnu lub wełny, w jednym kolorze (takim jak rubacha), lecz częściej wielokolorowa, z geometrycznym wzorem kratki lub rombów.

obiety niezamężne nosiły strój zwany zapona, zanaviska lub naramnik - był to długi prostokąt tkaniny na szerokość ramion, z wyciętym okrągłym otworem na głowę, który sięgał pół-łydki i zawsze był w talii spięty paskiem lub po bokach złapany szpilami/zapinkami (osoby współcześnie rekonstruujące kobiecy strój z Epoki Wikingów często mylą rusińską zanawiskę z tzw. sukienką fartuchową, która miała odmienny wygląd, patrz: kobiecy strój wikiński).

amiętajmy, że powyższe trzy rodzaje ubioru nie były obowiązkowe, kobiety, szczególnie z niskich warstw społecznych, poprzestawały na jednej, dwóch rubachach

                Finnarwen z Formendor