|
                     |
||||
|
rekonstrukcjach ze względu na cenę jedwabiu jak dotąd posługiwaliśmy się w elementach ozdobnych lepszą gatunkowo wełną co wydaje się być również prawidłowym rozwiązaniem.
Guziki i pętelki wykonywano najczęściej albo w całości z tkaniny jak w znaleziskach grobowych we wspomnianej wyżej miejscowości Mostczevaja Balka lub też z brązu, o czym świadczy choćby dwanaście odlanych guzików odnalezionych w grobie 12 w Välsgarde oraz w licznych grobach męskich w Birce, Szwecja (Arbman 1940-3; Avdusin and Puskina 1988; Geijer 1938; Hägg 1986; Jansson 1988). Znaleziono też kaftany całkowicie pozbawione guzików jak w kilku grobach w Birce (Hägg 1986).
Nici stosowane do szycia kaftanów zapewne były jedwabne, jak te odnalezione w grobowcach z X wieku w Gniezdowie, na Ukrainie (Avdusin and Puskina 1988). Nici do haftów jak już wspomniano często były srebrne. Z przyczyn jak powyżej Drakończycy często korzystają z innych nici naturalnych znanych w okresie (len, bawełna) oraz z imitacji nici z metali szlachetnych. Krój
Na rysunkach w tekście pokazaliśmy dwa alternatywne kroje kaftanów. W obu przypadkach jest to strój sięgający mniej więcej do kolan z długimi rękawami mniej więcej do nadgarstków. W pierwszym przypadku częsci przednie i tylna krojone są
|
|
z pojedyńczych kawałków materiału. W drugim osobno krojone są części górne a osobno dolne z klinami. We wzorze pierwszym kaftan zapinany jest po środku
)
)
zgodnie ze znaleziskami guzików, które to najczęściej znajdowano ułożone w rzędzie (4-24 sztuk) wzdłuż środkowej osi klatki piersiowej do talii. W drugim wzorze zapięcie realizowane jest na szeroką zakładkę. Chociaż wstawki pod pachami
)
)
)
uważane są za późniejszy wynalazek (Nockert 1987; Nřrlund 1936), zachowane stroje z portu i osady w Haithabu (Hedeby) pokazują, że były one stosowane również w epoce Wikingów (Hägg 1984; 1991). Kołnierz jest przymocowany do kaftana jako stójka. Finna z Formendor
Dejris Ostaris |
       |
|
 |
 |
|