|
                 |
||||
|
Poniższy tekst jest oparty na materiałach opisujących rekonstrukcję stroju ruskiego z Xw. znajdujących się pod adresem http://users.bigpond.net.au/quarfwa/Miklagard/Costume/Rus/ Trader/Rus_main.htm (dzięki Kakaj!). Jest to kompilacja tłumaczenia oryginału (większość) i naszej własnej wiedzy (zdecydowania mniejsza część) wzbogacona o fotografie strojów wykonanych w/g poniższych wskazówek przez nas. Autorem oryginalnego tekstu jest Peter Beatson. Odwołania do literatury i znalezisk pochodzą z oryginalnego tekstu. Zachęcamy do odwiedzenia oryginalnej strony (w języku angielskim). The following article is based on the materials concerning the reconstruction of X-th century Russ costume avaliable on http://users.bigpond.net.au/quarfwa/Miklagard/Costume/Rus/ Trader/Rus_main.htm (thanx Kakaj!). It is a compilation of the original translation (most of it) and our own knowledge (definitelly smaler part) additionaly illustrated with the photos of clothes reconstruction made by us acording to this article. The original text autor is Peter Beatson. Source literature and excavations references are given as in original text. It is worth to visit the original english site.  iczne znaleziska z miejsc pochówków pokazują, że moda na konkretne ubiory i biżuterię w epoce Wikingów przebyła drogę od stepowych ludów nomadycznych (eg. Khazarów) do Wschodniej Skandynawii, poprzez Księstwo Ruskie z jego centrum w Kijowie (Jansson 1986; 1988). Zaliczamy tutaj metalowe guziki, aplikacje i plecionki pochodzące prawdopodobnie z rozcięcia przy podkroju szyi kaftana (prawdopodobnie wywodzącego się z perskiego kaftana jeździeckiego takiego, jakie znaleziono w Antinoee, Egipt: Gervers 1983), czasami odnajdywano też pasy w typie podobnym do wizerunków w sztuce nomadów. Różne źródła sugerują, że stroje tego typu były podarunkiem ruskiego księcia dla ważnych osób o odpowiedniej randze. (Hägg 1983a; Roesdahl and Wilson 1992). Zapewne wynikiem tej właśnie mody i migracji wzorów ze wschodu był rusiński kaftan.
Tkaniny i inne materiały
Podstawowym materiałem na kaftan była wełna o różnorodnych splotach, w tym o splocie ukośnym (ang. Twill) (Hägg 1986).
|
|
Tkaniny wełniane z epoki Wikingów były to zazwyczaj samodziały, tzn. materiały nie były wygładzane (proces podobny do produkcji filcu) i nie unoszono włosa, co dawało gładką powierzchnię tkaniny lecz o widocznym splocie. Stosowano też bogatsze tkaniny jak na przykład bizantyjski jedwab brokatowy
)
)
)
podszyty skórkami wiewiórek jak w znaleziskach w grobach z VIII i IX wieku w miejscowości Mostczevaja Balka, na Kaukazie (Ierusalimskaja 1996). Damska wersja kaftana była prawdopodobnie podszyta lnem lub jedwabiem, natomiast na temat męskiego kaftana nie mamy takich informacji (Hägg 1983). Niemniej biorąc pod uwagę inne znaleziska z okresu można założyć, że stosowano podszewkę i w męskiej wersji.
Mankiety i kołnierz wykonywano z jedwabiu zdobionego haftem. Kołnierz i mankiety są znalezione w grobach z Välsgarde
)
)
(odpowiednio stanowiska 15 i 12 - Uppland, Szwecja, X wiek) zrobione są z czerwonego, grubo tkanego jedwabiu haftowanego srebrną nicią i wykończonego srebrnym drutem. W naszych Dracońskich
|
       |
|
 |
 |
|