Rubachę szyto z niebielonego płótna lnianego (klasy niższe) lub z delikatnego bielonego lnu (klasy wyższe). Arystokracja nosiła często koszule z kolorowego jedwabiu, lecz tylko na specjalne okazje (święta, inne uroczystości), gdyż jedwab był importowany i bardzo drogi.

Rubacha była zawsze noszona z paskiem w talii, gdyż noszenie jej luźno było uważane za występek przeciwko normom społecznym. (Podobno Ivan Groźny wpadł w straszliwy gniew, kiedy odkrył, że jego synowa chodzi w kobiecych komnatach w koszuli bez przepasania i z odkrytymi włosami. Kiedy jego syn próbował wstawić się za swoją żoną, car zabił go w swej wściekłości.) Noszenie paska było pozostałością pogańskich wierzeń, wedle których przepasanie miało zatrzymywać złe duchy, które nie mogły dostać się do człowieka chronionego przez barwne haftowane taśmy na ubraniu - porównaj: zwyczaj ozdabiania haftem lub taśmą wszystkich "otwartych" elementów stroju, mankietów, rozcięcia pod szyją, dolnego brzegu. Paski wykonywano zazwyczaj z materiału w kolorach bieli, błękitu, czerwieni, pokrywano je haftem lub

Mankiety, dolny brzeg i kołnierz koszuli zawsze wystawały spod kolejnych warstw stroju, i zawsze były bogato zdobione. Zarówno męskie jak i kobiece koszule były zdobione haftem w kolorze czerwieni (wyższa klasa społeczna) lub czerwonymi taśmami z materiału. Naszywano koraliki szklane, perełki, koronki, wstążki. Arystokracja mogła sobie pozwolić na cekiny wykonane z lekkich metali szlachetnych.

Podczas świąt na zewnętrzną rubachę zakładano ozherelia, okrągły sztywny mocno dekorowany kołnierz. (O akcesoriach przeczytacie na kolejnych stronach).

I jeszcze kilka przykładów na koniec: