|
                     |
||||
|
łaskawej Księcia wypowiedział. I chociażem panu memu wraz z innymi jego wasalami zaraz doradzał, że to przecie wybieg może jeno aby więcej sił zdobyć i tym lepiej się przeciw nam sprawić Książę niewzruszonym pozostał, bo też, jako rzekł "sił naszych nadto do starcia tego będzie, a jeśliby jakoweś posiłki Hellmut ściągnąć zdołał z krain ościennych, to i dla was robaczki lepiej, bo mi się więcej rozruszacie po tym zimowym nieróbstwie przydługiem". I zaraz też zarządził, aby się drużyna jego przyboczna uzbroiła conajrychlej aby też gościom zaprezentować swoje bojowe umiejętności.
Takżeśmy zaraz zbroice wdziali i na plac przed namiotem Księcia naszego stanęli, a ten nas na dwie drużyny podzielił i kazał wzajem na się nacierać sam w jednej osobiście
)
)
stając z toporem duńskim, którego zastosowanie sprawdzić w boju sobie umyślił. Zacna zaś ta broń we wprawnym ręku Księcia jak fryga się obracała okrutnie wojów jego,
|
|
znaczy nas wszystkich, po łbach łomocząc, co, mniemam, na gościach pokaźne robiło wrażenie. Potem jeszcześmy nieco pojedynki
)
)
ćwiczyli nim nam Książę wreszcie dozwolił zbroje zdziać i za trening łuczniczy się wziąć. Gdyśmy się zaś już po walce
)
)
odświeżyli powoli zamysł książęcy do głów naszych docierać począł czemuż to Książę zdradzać techniki nasze bojowe chciał tuż przed bitwą spodziewaną. Oto wódz nasz przemyślnie pokazać chciał posłom co ich czekać może, jeśli warunków jego nie przyjmą, aby tym łatwiej im było trudną decyzję podejmować! Co też posłom chyba do myślenia dało, bo miny nietęgie mieli gdy obóz nasz opuszczali.
|
       |
|
 |
 |
|