czywiście nie wszystkie średniowieczne księgi były spisane na pergaminie. Część z nich napisano na papirusie. Pojawił się on w Egipcie i był produkowany z wodnej rośliny, której zawdzięcza swą nazwę.Proces produkcji był następujący: ostrym nożem oddzielano z łodygi papirusu kilka cienkich warstw, potem na formę w kształcie późniejszej kartki, zalanej wodą, układano paski rośliny,najpierw poziomo a potem pionowo, czynność powtarzając aż do uzyskania pożądanej grubości. Teraz kartki były odciśnięte z wody i wysuszone na słońcu. Ostatnim etapem było polerowanie powierzchni papirusu muszlą dla uzyskania gładkiej powierzchni. Z jednej łodygi można było uzyskać do 22 kartek, a najdelikatniejszy był papirus uzyskany

z  warstw rośliny najbardziej zbliżonych do centrum łodygi.
        Papirus był tani w uzyskaniu i rozkwit jego popularności przypada na III - V wiek p.n.e.Miał on jednak wady, które dyskwalifikowały go w rywalizacji np.: z pergaminem. Nie nadawał się do zszywania w postaci książki, ponieważ papirusowe karty miały tendencje do rwania się na kawałki po kilkakrotnym przewracaniu stron. Również w miejscu zszycia papirus nie wytrzymywał nacisku i pękał. Dużo lepszym materiałem okazał się papier.