by wojować dla sławy nie dla krwi!
    Pierwszą sprawą o której napisać tu należy jest, iż w razie sporów lub też wątpliwości słowo Księcia, jako najwyższe prawo na ziemiach Draconii, rozstrzyga jak zapisy poniższe interpretować .

    Broń:

1. Broń zaczepna winna być wykonana całkowicie z drewna i miękkich materiałów naturalnych (np.: skóra), które w szczególności winny osłaniać ostre krawędzie. Warunkowo dopuszczalne są jedynie drobne elementy metalowe odpowiednio zabezpieczone (dokładnie zeszlifowane, nieostre) i zaakceptowane przez Księcia Draconii.
2. Włócznie i insza broń podobnego autoramentu jako szczególny rodzaj broni zaczepnej podlegają dodatkowym regułom. Obowiązkowo więc muszą być zakończone tępym i zabezpieczonym przed przebiciem drzewcem włóczni "grotem" o średnicy dwukrotnie większej od oczodołu. Może to być drewniany walec odpowiednio osłonięty (a więc zmiękczony) filcem i skórą bądź płótnem lub inne podobne zabezpieczenie zaakceptowane prze Księcia Draconii.
3. Strzały podlegają podobnym jak włócznie ograniczeniom, z tym że ich "groty" winny być średnicy większej od oczodołu.
4. Tarcze winny być wykonane z materiałów takich jak broń zaczepna. Dopuszczalne są umba i okucia metalowe oraz metalowe nity i inne elementy spojeń.

    Uzbrojenie ochronne i ubiór:

1. Minimalnym uzbrojeniem ochronnym niezależnie od formacji jest zbroja miękka chroniąca korpus, przedramiona i kark wraz z resztą szyi wojownika o grubości najmniej dłoni. Nadto grube rękawice, najlepiej podszyte skórą lub filcem. Warunkowo Książę może zgodzić się odstąpić jednorazowo od części zasad w stosunku do wojowników z ziem obcych przybywających lub lekkozbrojnych, w szczególności zaś łuczników.

2. Osłona głowy:
   • Każdy wojownik walczący bronią krótką (miecz, topór itp. z tarczą) winien uzbroić swą głowę w hełm,
   • Wojownicy walczący bronią drzewcową, jeśli nie są wyposażeni w broń krótką, mają obowiązek uzbrajać się najmniej w kaptur kolczy na grubym wyłożeniu filcowym lub innym dostatecznie wygłuszającym cios, lub też w grubą futrzaną czapę. W razie wątpliwości przed bitwą uzbrojenie owe może zostać poddane testowi uderzeniowemu,
3. Łucznicy, jeśli nie są wyposażeni w broń krótką, podlegają tym samym regułom co wojownicy walczący bronią drzewcową.
4. Zalecanym uzbrojeniem ochronnym są dodatkowe ochrony stawów kolanowych i łokciowych, zbroja twarda (kolczuga, lamelka etc.) lub choćby skórzana korpus chroniąca, hełm stalowy oraz rękawice kolcze.
5. Wojownik wkraczający na pole bitwy winien być odziany i obuty zgodnie z modą i zwyczajem ludu swego w strój feudalny, czyli historycznie umotywowany, wykonany z materiałów dla tego typu szat i obuwia w czasach właściwych dostępnych.

    Walka:

1. Każdemu wojownikowi przed bitwą zgodnie z regułą odpowiednią zasób ran możliwych przezeń do przyjęcia się naznacza, zaś sprawą honoru jego jest tę liczbę spamiętać i ile mu jeszcze żywota zostało rachować w bitwie.
2. Wojownikowi tak długo walczyć wolno, nim się jego zasób możliwych ran nie wyczerpie. Gdy ostatnie trafienie otrzyma paść na ziemię winien i na niej pozostać. Jeśliby niebezpieczeństwo tym czynił sobie lub innym walczącym wolno mu z pola na bok się odczołgać i tam w spokoju żywota dokonać.
3. Aby zaś wojownik policzyć sobie mógł cios, który otrzymał, za skutecznie życie jego uszczuplający cios taki zadanym być musi w korpus, powyżej łokci, powyżej kolan lub w ramiona albo głowę lecz bez twarzy i krtani. Cięcia w głowę są dozwolone i punktowane, jeśli atakowany wojownik jest chroniony hełmem. W przeciwnym wypadku są zakazane. Zakazane całkowicie są również wszelkie sztych w głowę niezależnie od uzbrojenia ochronnego.