Draconio Czarna! kraju mój dostojny,
Białego złota obfita dziedzino,
Domu szczęśliwy, swą potęgą sławny,
Oddaną Skwarowitaś jest dzieciną.
Nimem Cię poznał, och, jako człek ślepy żyłem,
O blasku chwały jeno śniłem,
Dzisiaj podziwiam Księcia orszak zbrojny!

Smok na sztandarze drużynników płonie,
Książę szeregi swe do boju sprawia,
Przed wojskiem wieść tak jako rącze konie,
Pędzi i trwogę w serca wrogów wlewa.
Piękny to widok! Jakże serce me się raduje,
Gdy drużby więzy wokół siebie czuję,
U boku Księcia mego sławę gonię.

Dwór Księcia mego sławny w całym świecie,
Sztuk wszelkich kunsztem i swą zasobnością,
Tam też niewiasty cudne jako kwiecie,
W blasku szat pięknych słyną nadobnością.
Szczęście niezmierne! Patrzeć na te cuda wspaniałe,
Gdzieżby indziej było mi to dane?
Tych wspaniałości nigdzie nie znajdziecie.

Dla tej krainy dobra wszelakiego,
Trudu swojego nie żałują kmiecie,
Ufni opieki Księcia potężnego,
Jak swemu ojcu ufa wierne dziecię,
Możesz być milej? Gdy się trudzę dla pana mego,
Czyż może być co weselszego?
W mych oczach rośnie przecie chwała jego.

to przed tobą czytelniku drogi otwierają się strony przewodnika po Słonecznym Księstwie Draconii, krainy radości i obfitości wszelkiej smalcem i miodem płynącej, naszego szczęśliwego domu opierającego się szaleńczym wirom rzeczywistości. Zechciejże zajrzeć w te karty a dane ci będzie poznać nas i Księstwo nasze pod światłym panowaniem Księcia Wszebora kwitnące. Kto wie? Może i ty zechcesz o jego opieke poprosiwszy zostać tu z nami i żyć tak, jako nasi przodkowie żyli. Tutaj jednak ostrzeżenie ci się należy - kto raz w nasz świat wkroczy, temu niełatwo ni o owym zapomnieć, ni się wyrwać z niego. Bo też i jakże konkurować szarej rzeczywistości z naszą szczęśliwą dziedziną? Tak więc świadom ostrzeżeń czytaj proszę dalej. Wystarczy odwrócić stronę...